O byciu i nie byciu... człowiekiem.

Tak wiele przestrzeni dookoła Nas,

A na wszystko co siedzi w człowieku,

Nie ma miejsca na tym świecie.

Na cały żal, który przyszedł wraz z ludzką zniewagą,

Nie ma miejsca na tym świecie.

Na cały smutek, którym przygniotły minione wydarzenia,

Nie ma miejsca na tym świecie.

Na całą złość, która rozrywa duszę od środka,

Nie ma miejsca na tym świecie.

Na całą nienawiść,

Tą do siebie i do innych ludzi,

Nie ma miejsca...

Jednak czym byłby człowiek, gdyby pozbawiono go tych wszystkich emocji?

Czy to nie istota życia - Móc doświadczać, nie tylko przez uczucia i zmysły, ale i emocje?

Kim byśmy byli?

Czemu tak wielu z Nas wypiera to wszystko, nie dając zrozumienia sobie i innym?

Nie przyzwalając sobie być człowiekiem?

Jesteś jeszcze człowiekiem czy może już maszyną - istotą wyprodukowaną na masowe potrzeby?