Moja paznokciowa historia + aktualna pielęgnacja.

Witajcie!

Wyobraźcie sobie, że piszę do Was od tygodnia… a za każdym razem kiedy zasiądę do pisania, coś mi w tym przeszkodzi.  Tym razem już nie daruje i wyklepie Wam dziś trochę na temat moich paznokci. :)

Zacznę, od krótkiej historii.

Kiedyś bardzo lubowałam się w długich pazurach, uważałam że czym dłuższe tym lepsze. Nie ważne było, że któryś z paznokci się złamał i cała ręka wyglądała komicznie, ważne że reszta była długa…

Z perspektywy czasu widzę jak śmiesznie to brzmi i wygląda, ale wtedy widocznie miałam z tym problem.

Pewnego pięknego dnia skróciłam na maxa swe paznokcie (bo 4 z 5 u jednej ręki się połamały :D). I od tej pory nie noszę już tak długich pazurów i prawdopodobnie nie będę, ze względu na to, iż moje poczucie estetyki się zmieniło.

Nadeszła pora, na pazurki średniej (dla mnie) długości. W nich najlepiej czuje się do dnia dzisiejszego. Ręka wygląda smukło, paznokcie są wygodne i estetyczne.

Niestety mój organizm od dobrego miesiąca bardzo się buntuje, co spowodowało, że nawet paznokcie średniej długości, zaczęły łamać i rozdwajać się jak szalone.

Stąd też teraźniejsza długość:

Długością może mnie nie zachwycają, ale cieszy mnie to, iż nareszcie ogarnęłam „równość” płytek, a paznokcie pomalowane wyglądają bardzo znośnie.

Jak panuje nad równą długością pazurków?

Ano mam swój sposób, który u mnie sprawdza się najlepiej, a mianowicie, piłowanie paznokci kiedy są jeszcze pomalowane. :) Działa dlatego, że piłując pazury dnia trzeciego od pomalowania (kiedy zaraz będę zmywać lakier) widzę dokładnie jak toto się prezentuje już po całkowitej obróbce. Kiedy zaś piłuje paznokcie gołe, zawsze kończy się na różnej długości (oczywiście różnice nie są kolosalne, ale zawsze). Powodem jest to, że płytki paznokcia mam różnej długości, a więc w zależności od tego czy jest krótsza, czy dłuższa, muszę bardziej przypiłować (bądź nie) wolny brzeg – czyli białą część.

Piłuje kiedy zajdzie taka potrzeba, czyli gdy złamie się jakiś pazur. Używam pilniczków papierowych lub szklanych.

Jeśli chodzi o dalszą pielęgnacje, to przez bardzo długi okres nakładałam odżywkę Eveline (różne) jako Base Coat pod lakier. Z tego sposobu nie mam zamiaru zrezygnować, ponieważ płytka nie odbarwia się od lakieru kolorowego, a dodatkowo w jakimś stopniu zostaje wzmocniona. Nie wpływa to na trwałość lakieru kolorowego.

Kiedy moje pazurki mają gorsze chwile (tak jak teraz) robię im kuracje tą samą odżywką, wedle zaleceń producenta. Stosowałam różne preparaty, ale najlepiej współpracuje mi się właśnie z Eveline.

Ważnym punktem dbania o paznokcie jest nawilżanie skórek. Ja robię to najprostszą metodą, czyli podczas smarowania rąk (kremuje ok. 3 razy dziennie) skupiam się również na skórkach, czasem po prostu przejadę je kremem, a czasem pomasuje je jeszcze trochę. To powoduje, że paznokcie wyglądają estetyczniej, skórki są zadbane, no i dłonie też. :)

Oczywiście ważnym aspektem jest również nasza dieta. Zbilansowana dieta i zdrowy tryb życia wpływają lepiej niż najcudowniejsze kosmetyki, na nasze pazury jak i resztę ciała.

Moi ulubieńcy do pielęgnacji dłoni i paznokci:

- Odżywki Eveline,

- Krem Ivostin regenerujący do rąk wysuszonych i zniszczonych (na jesień-zimę),

- Krem Oriflame Nature Secret z bazylią i brzoskwinią (na wiosnę-lato),

- Peeling – w zależności od tego jaki aktualnie używam do całego ciała. Staram się używać  raz w tygodniu.

- Jedzenie! Owoce, warzywka, nabiał, orzechy, orzechy, orzechy… :D

Na dziś myślę, że wystarczy. Jeśli będę miała jeszcze coś do dodania w tym temacie, stworzę drugą notkę, aby nie wyszedł z tego esej. :)

Mam nadzieję, że wszyscy zainteresowani zaspokoili swą ciekawość.

Buziaki! :*

P.S.: Dziękuję za piękne komentarze pod poprzednim postem. :)